W ponad stuletniej historii gracze Milanu przywdziewali wiele kostiumów. Zmieniały się materiały, wygląd koszulek czy spodenek, ale zawsze jedno pozostawało niezmienne - czerwono-czarne barwy. Pierwszy kostium Milanu został zaprojektowany przez Herberta Kilpina, jednego z założycieli klubu i legendarnego kapitana, który poprowadził Milan do trzech tytułów mistrzowskich. Kilpin inspiracji szukał w piłce brytyjskiej. W skład stroju weszła bawełniana koszula w wąskie czerwono-czarne pionowe pasy, białe długie spodnie i czarne skarpety z czerwonym paskiem. Kostium uzupełniał charakterystyczny dla Brytyjczyków beret, oczywiście w klubowych barwach. Na koszuli widniał naszyty po lewej stronie symbol Mediolanu - czerwony krzyż na białym tle. Wkrótce zmieniono wygląd spodenek, które długością zaczęły przypominać teraźniejsze. Następnie zamiast rozpinanych, bawełnianych koszul wprowadzono wciągane przez głowę koszulki z wełny.
Przed wybuchem I Wojny Światowej pojawiły się po raz pierwszy szerokie pasy na koszulkach Milanu. Inną nowością były stroje rezerwowe. Dotąd każda drużyna miała tylko jeden kostium, ale - w związku z coraz większą ilością drużyn i kłopotami z podobieństwem barw klubowych - wprowadzono drugi zestaw strojów. Po raz pierwszy Milan użył rezerwowe kostiumy w sezonie 1914/15 . Były to białe koszule z czerwono-czarnym kołnierzem, białe spodenki i czarne skarpety z czerwonym paskiem.
W latach dwudziestych z koszulek klubowych zniknął symbol miasta. Zmianom ulegał tylko kształt kołnierzyka (od dużego czerwono-czarnego do sznurowanego wycięcia w kształcie litery V). Symbol Mediolanu powrócił w latach trzydziestych. Pojawiły się nowe koszulki rezerwowe - białe z poziomym czerwono-czarnym paskiem na wysokości piersi i na rekawkach. Więcej zmian przyniosły lata czterdzieste. Rezerwowe koszulki wciąż zmieniały wygląd.
Czerwono-czarny pasek na białych koszulkach najpierw ustawiono pionowo, a następnie zastąpiono poziomym czerwonym pasem z czarnymi obramowaniami. W sezonie 1945/46 Milan występował w czerwonych koszulkach z czarnym, poziomym pasem na wysokości piersi i na rękawkach oraz czarnym kołnierzem. W razie potrzeby kolory na koszulkach odwracano. Symbol Mediolanu zniknął na dobre. Po wznowieniu rozgrywek Serie A Milan powrócił do pasiastych koszulek, jednak tym razem pasy (3 czarne i 2 czerwone) były bardzo szerokie.
W roku 1951 po raz pierwszy w historii Milan na swych koszulkach miał Scudetto - tarczę w barwach włoskiej flagi symbolizującą obrońcę tytułu mistrzowskiego. Lata pięćdziesiąte przyniosły szereg nieznacznych zmian głównie dotyczących kołnierzyka koszulek podstawowych, ale również niezliczone odmiany koszulek rezerwowych (tradycyjne eksperymenty z położeniem i szerokością czerwono-czarnego paska na białej koszulce).
W latach sześćdziesiątych pasek ostatecznie zniknął i rezerwowa koszulka była biała z czerwono-czarnym kołnierzem i wykończeniami rękawów (legendarna już koszulka z finału Pucharu Mistrzów z Benfiką w roku 1963). Lata siedemdziesiąte to powrót tradycyjnej koszulki z wąskimi pasami - najpierw z czarnym kołnierzem, a od sezonu 1977/78 bez kołnierza. Zdobycie 10-tego Scudetto w roku 1979 zaowocowało pojawieniem się gwiazdki (stella) na koszulce ACM. Producenci powoli zaczęli odchodzić od wełnianych koszulek i stosować materiały sztuczne.
Lata 80-te, oprócz powrotu do szerszych pasków, przyniosły też szereg innowacyjnych zmian na strojach Milanu. W sezonie 1980/81, jako pierwszy klub we Włoszech, Milan wprowadził nazwiska zawodników na strojach. Jednak Rossoneri grali wówczas karnie w Serie B i pomysł się nie przyjął. Na koszulkach pojawił się motyw diabełka. Kolejny sezon przyniósł kolejną znaczną zmianę - po raz pierwszy na koszulkach Milanu pojawiła się nazwa sponsora. Pierwszym był Pooh - producent jeansów. Kolejne lata przynosiły kolejnych sponsorów: Mediolanum, Motta, Opel... Koszulki rezerwowe (a właściwie wyjazdowe) nadal pozostawały białe. Powrócił czerwono-czarny pasek - ponownie w różnych układach i o różnych szerokościach.
W latach dziewięćdziesiątych pojawiły się również trzecie kostiumy i to w niezliczonych odmianach. Trzecie koszulki przeważnie były czarne z czerwonymi paskami, choć zdarzało się, że było odwrotnie. Jednak pojawiły się również niebieskie i żółte! Właśnie w żółtych strojach (z czerwono-czarnym motywem pod szyją) Milan skutecznie walczył z Arsenalem o Superpuchar Europy. Pojawiły się również czarne spodenki. Na sezon 1999/00 Adidas przygotował stroje na stulecie klubu. Trykoty te były wykorzystywane tylko i wyłącznie w meczach Ligi Mistrzów. Pierwszy zestaw stanowiła koszula w wąskie pasy (wykonana na wzór tej, w której Milan rozgrywał pierwsze mecze w historii). Specjalnie na tą okazję powrócił symbol Mediolanu z wkomponowaną stellą. Na prawym rękawie umieszczono oficjalne logo na stulecie klubu, a na lewym symbol Scudetto. Druga koszulka była złota, a trzecia niebieska. Przed sezonem 2000/01 UEFA umieściła specjalne plakietki na koszulkach zespołów, które pięć razy wznosiły Puchar Mistrzów (bądź 3 razy z rzędu). Adidas zaczął stosować ClimaLite - materiał przepuszczający powietrze. W sezonie 2002/03 Adidas dodatkowo wprowadził podwójne koszulki - warstwa wewnętrzna z ClimeLite i zewnętrzna siateczkowa.
Pisząc o strojach Milanu nie można również zapomnieć o bramkarzach. Przez długie lata bramkarze Rossonerich grali w czarnych bluzach z czerwonym kołnierzem i czerwonym wykończeniem rękawów. Rezerwowa bluza była zielona. Dopiero w latach 70-tych po raz pierwszy bramkarze Milanu grali w żółtych bluzach. Pod koniec lat 80-tych podstawowy strój bramkarski stanowiła zielona bluza. W latach 90-tych stroje bramkarskie ulegały kolejnym modyfikacjom i zmieniały się właściwie co sezon - zielone, czarno-niebieskie, szare, czarno-żółte, czarne, żółte, czarno-czerwone, czerwono-czarne, zielono-czarne...
Począwszy od sezonu 2006/2007 na koszulkach Milanu widnieje reklama firmy bukmacherskiej BetAndWin, która to zastąpiła zasłużonego Opla.
Tak oto prezentują się stroje wykonane przez firmę Adidas na obecny sezon, czyli 07/08. (kliknij, aby powiększyć)
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL
